ကျယ်၀န်းသော ခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှ လှပသော တိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှ မြက်ခင်းပေါ်ရှိ ခုံတန်းလေးပေါ်တွင် စာထိုင်ဖတ်နေသော ကောင်မလေးမှာ စိုးမိုးခိုင် ဟူသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေး တစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ ဖခင်သည် ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင် ဖြစ်လေသည်။
အသက်အရွယ်အားဖြင့် (၁၈) နှစ် အတွင်းသို့ ၀င်ကာစသာ ရှိသေးသော်လည်း ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင် ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦး ဖြစ်နေလေပြီ။ ဖြူ၀င်းသော အသားအရေ၊ မို့မို့အိအိ ရင်သားကလေးများ၊ သေးကျဉ်သောခါးနှင့် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးများ၊ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ သွယ်ဆင်းနေသော ပေါင်တန်များဖြင့် သူမ၏ ဖွံ့ဖြိုးစ အလှကို တန်ဆာဆင်ထားလေသည်။ မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှ မျက်နက်၀န်းတစ်စုံမှာ တောက်ပပြီး အရည်ကြည်လဲ့နေကြသလို ဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးအောက်မှ နှင်းဆီဖူး နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာ ဆေးမဆိုးရဘဲ နီရဲစိုစွတ်နေလေသည်။
ယနေ့တွင် အစ်မဖြစ်သူနှင့် မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်စျေးသို့ ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်း အလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူ အိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာ တစ်ခြံလုံး တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ သူမသည် စာအုပ်ကို ဖတ်နေရင်း အိပ်ချင်လာလေသည်။
“မပုရေ စိုးကို သံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက် ယူခဲ့ပေးပါ”
အချိန်အတော်ကြာသော်လည်း မပုက ပေါ်မလာချေ။ ထို့ကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် ထိုင်နေရာမှထကာ မီးဖိုချောင်သို့ ထွက်လာလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်း မပုကို မတွေ့ရသောကြောင့် အလုပ်သမား တန်းလျားဖက်သို့ ထွက်လာလေသည်။ မပု၏ အခန်းရှေ့တွင် ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့် မပု၏ ဖိနပ်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ထဲမှ စဉ်းစားလိုက်မိသည်။
“အင်း ။ မပုမှာ ယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လား မသိဘူး”
စိုးမိုးခိုင်သည် တန်းလျားနားသို့ တဖြည်းဖြည်း ကပ်သွားရင်း လှေခါးနားရောက်သောအခါ အိမ်ထဲမှ အသံများကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ ငယ်ရွယ်သူပီပီ စပ်စုလိုသောကြောင့် ထရံအပေါက်မှ အသာချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်။
အခန်းထဲတွင် မပုနှင့် ခြံစောင့် ကိုအေးတို့ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကိုအေးက အပေါ်ပိုင်းတွင် အ၀တ်မရှိဘဲ ပုဆိုးကို ကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်။ မပု၏ အ၀တ်များသည်လည်း ဘေးတွင် ပုံကျနေကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာ ဖြစ်နေလေသည်။
ကိုအေးသည် မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူမ၏ နို့အုံများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်နေလေသည်။ မပုက ကိုအေး၏ လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်အ၀တွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ကိုအေး”
“အေးပါကွာ”
စိုးမိုးခိုင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို အသည်းတယားယား၊ ရင်တဖိုဖိုနှင့် ကြည့်နေမိလေသည်။ အသက်အရွယ်က အသိဥာဏ်ပေးသော်လည်း မျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည် ပထမအကြိမ် ဖြစ်လေသည်။ အိမ်ကလေးသည် တစ်ချက်၊ နှစ်ချက်မက သိမ့်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ကိုအေးက သူ၏တင်ပါးကို ရှေ့သို့တွန်းလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ ထို့နောက် ကိုအေးသည် မပု၏နို့ကို ဆုပ်နယ်နေသော သူ၏လက်များဖြင့် မပု၏ခါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲယူလိုက်ရာ မပုသည် ကော့ပျံပါလာလေသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့်နေရင်း တံတွေးကို အသံမထွက်အောင် မျိုချလိုက်မိသည်။ ကိုအေးသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက်လိုက်သောအခါ မပု၏ခါးနှင့် ကျောပြင်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားလေသည်။ ကိုအေးက မပု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်ရာ မပု၏ တင်ပါးများသည် အပေါ်သို့ မြောက်တက်သွားကာ အိပ်ယာနှင့် လွတ်နေလေသည်။ ထို့နောက် ကိုအေးက မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှ လက်လျှိုကာ သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ၏လီးကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေလေသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် မပု၏ လှုပ်ရှားမှုများကို အသေအချာ ကြည့်လိုက်မိသောအခါ မျက်စိများကို မှိတ်ထားလျက် ကိုအေးက လီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း တင်ပါးများ ကော့ကော့ပေးသည်ကို သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ထိုသို့ တဖြည်းဖြည်း အထုတ်အသွင်း လုပ်နေရာမှ ကိုအေးက နှစ်ချက်၊ သုံးချက် ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါတွင် အိမ်လေးသည် သိမ့်ကနဲ လှုပ်သွားလေသည်။ ထို့အပြင် မပု၏ တဟင့်ဟင့် ညည်းတွားသံနှင့်အတူ ဖတ်ဖတ်ဟူသော အသံကိုပါ ကြားလိုက်ရလေသည်။
“မပု ။ ကိုအေး လိုးတာ ကောင်းရဲ့လားဟင်”
“အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေး လိုးစမ်းပါ ကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကို မ၀နိုင်ဘူး”
ထိုအခါ ကိုအေးသည် အသားကုန် လိုးလေတော့သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော စိုးမိုးခိုင်မှာလည်း ရာဂစိတ်များ တဖြည်းဖြည်း ထကြွလာလေသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့် စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိ ထဘီမှာ စိုစိစိ ဖြစ်နေလေသည်။ သူမ၏ လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်နေမိလေသည်။
ထိုစဉ် တစ်ဖက်ခြံမှ စိုးမိုးခိုင်အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သော ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်အစ်မ ရှိသည်ဟု ထင်ပြီး သူမတို့၏ ခြံတွင်းသို့ မလွယ်ပေါက်မှတဆင့် ၀င်လာလေသည်။ ထိုအခါ နောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင် စိုးမိုးခိုင် ဘာကို သဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟု သိလိုစိတ်ဖြင့် အနားသို့ တိုးကပ်လာရာ ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်နေသော စိုးမိုးခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် ရှေ့သို့သာ အာရုံစိုက်နေသောကြောင့် သူမ၏အနားသို့ ဇော်ထွန်း ရောက်လာသည်ကို မသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်း အနီးရှိ အပေါက်မှ အတွင်းဘက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
“ကိုအေးရယ် အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား”
“နည်းနည်းမောသွားလို့ပါ မပုရယ် ။ ကဲ အားကုန် သွန်တော့မယ်နော်”
ထို့နောက် ကိုအေးက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်လိုက်ပြီး မပု၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ၏ ပုခုံးပေါ်သို့တင်ကာ သူ၏လီးကြီးကို မပု၏ စောက်ခေါင်း၀တွင်တေ့ပြီး အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။
ဇော်ထွန်းလည်း ကိုအေးတို့ လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း လီးတောင်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် စိုးမိုးခိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမသည် မပုတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ထိုအခါ ဇော်ထွန်းက သူမ၏ အနားသို့ ကပ်သွားလျက် မေးလိုက်သည်။
“စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကို ကြည့်နေတာပါ”
“ကဲ ဒါဖြင့် ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော် သွားတော့မယ်”
ထို့နောက် ဇော်ထွန်းက သူ၏အိမ်သို့ ပြန်သွားလေသည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် သူမ၏ စိတ်ထဲမှ စဉ်းစားလိုက်သည်။
“ငါ ချောင်းကြည့်နေတာကို သူသိသွားလား မသိဘူး။ ငါ သွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”
ထိုသို့စဉ်းစားရင်း စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်းတို့ ခြံဘက်သို့ ကူးသွားလေသည်။ ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ တံခါးကို မခေါက်သေးဘဲ သော့ပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ ဇော်ထွန်းသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက် ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ၏လီးသည် လုံးပတ် နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီး အရှည် တစ်ထွာခန့် ရှိသဖြင့် သူမအဖို့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေလေသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်း၏ လီးကိုကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ပိုမိုထကြွလာလေသည်။ ထို့နောက် အခန်းတံခါးကို အသာခေါက်လိုက်သောအခါ ဇော်ထွန်းသည် ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်း ပြန်၀တ်ရင်း တံခါးကို လာဖွင့်ပေးလေသည်။
“သြော် စိုးစိုးပါလား ။ လာလေ ။ ကိုဇော့်ကို ဘာခိုင်းမလို့လဲ”
“အင်း ညကျရင် သမ္မတရုံမှာ မမနဲ့အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါ ကိုဇော် လိုက်ပို့နော်”
စိုးမိုးခိုင်က လာရင်းကိစ္စကို ပြောရင်း ဇော်ထွန်း၏ အောက်ပိုင်းသို့ မသိမသာ ကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှာ ပုဆိုးကို ဖောက်ထွက်တော့မတတ် ဖောင်းထနေလေသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ရာဂစိတ်များ ပြင်းထန်နေပြီး ဇော်ထွန်းကိုလည်း ယခင်ကတည်းက ကြိတ်ချစ်နေမိသောကြောင့် သူ၏အနားသို့သွားရင်း ရုတ်တရက် ခြေချော်သွားသလို ဟန်ဆောင်ကာ ဇော်ထွန်းအပေါ်သို့ လှဲချရင်း ပုဆိုးအစကို မသိမသာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ဇော်ထွန်းသည် ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲ ဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေသည်။
“အိုး မတော်လို့နော် ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ”
စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်းကို ပုဆိုးကျွတ်အောင် လုပ်ပြီးမှ ရှက်စိတ်၀င်လာသောကြောင့် နောက်သို့ လှည့်ပြေးရန် ကြံလိုက်သည်။ သို့သော် ဇော်ထွန်းက သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည်။ စိုးမိုးခိုင်က ဟန်ဆောင်ရုန်းကန်လိုက်သောကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားလေသည်။
ဇော်ထွန်းသည် ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်သွားသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယူလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်လျက် ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်း သူမ၏တင်ပါးကို အသာပွတ်သပ်လိုက်လေသည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသော စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်း၏ အကိုင်အတွယ်အောက်တွင် ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်။
ဇော်ထွန်းက သူမ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်ရင်း သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် အင်္ကျီကို လှန်ချလိုက်သောအခါ စိုးမိုးခိုင်သည် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် ဘရာစီယာအောက်မှ ပေါ်ထွက်နေသော သူမ၏ ရင်သားဖြူဖြူလေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယှက်ကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်။
“ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်”
“မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ”
ဇော်ထွန်းကပြောရင်း သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာ သူမ၏စိတ်ထဲတွင် မရိုးမရွ ဖြစ်လာလေသည်။ ဇော်ထွန်း၏ လက်များက သူမ၏ ဘရာစီယာကြားထဲသို့ တိုး၀င်လာလေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏နို့အုံ ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကို ဘရာစီယာအတွင်းမှ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်လျက် နို့သီးထိပ်လေးများကို လက်ချောင်းများဖြင့် အသာအယာ ဆုပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်ထလာလေသည်။
ဇော်ထွန်းက ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ၀င်းပနေသော နို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာ တုန်တုန်ရီရီနှင့် ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ ဇော်ထွန်းက ထောင်ထလာသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးရင်း ပျော့ပျော့အိအိ နို့အုံလေးများကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ ၀မ်းဗိုက်သားများနှင့် ခြေသလုံး၊ ပေါင်တန်၊ တင်ပါးများကို ပွတ်သပ်နေလေသည်။ ထို့အပြင် သူ၏လီးတန် မာမာကြီးသည် သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးပေါ်သို့ လှမ်းထောက်မိနေသောကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်လာလေတော့သည်။
ထိုအခါ ဇော်ထွန်းက သူမ၏ထဘီလေးကို ပေါင်ရင်းအထိ ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် စိတ်ထဲမှ ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေသော်လည်း ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်နေသောကြောင့် ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ သူမ၏ အမွှေးနုလေးများ ဖုံးလွှမ်းနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ဇော်ထွန်းက သူ၏လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေသည်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လက်ချောင်းများဖြင့် အလျားလိုက် ပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်မနှင့် လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်စေ့မာမာလေးကို ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။
ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာ လက်နှစ်ဆစ်ခန့် တိုး၀င်သွားပြီး စောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့် စိုရွှဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ အထာကျွမ်းသော ဇော်ထွန်းက စိုးမိုးခိုင် ခံချင်နေပြီကို သိလိုက်သောကြောင့် သူမ၏ထဘီကို ခါးလည်အထိ ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးသွယ်လျသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားလိုက်ရာ ဖောင်းဖောင်းအိအိ စောက်ဖုတ်လေး၏ အလယ်ရှိ အကွဲကြောင်းလေးမှာ ပြဲအာသွားပြီး အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးများကိုပါ တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ ထိပ်ရှိ စောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထောင်ထနေလေသည်။
ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဒူးထောက်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို သူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ ခွတင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ပြဲအာနေသော စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ စိုးမိုးခိုင်သည် သူမ၏ဖင်လေးကို မြောက်ကြွရင်း လူးလိမ့်နေလေသည်။
ထိုကဲ့သို့ စိုးမိုးခိုင် ထကြွလာသောအခါမှ ဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ်အဝလေးတွင် တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။ စိုးမိုးခိုင်ကလည်း သူမ၏ သွယ်လျသော ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို တတ်နိုင်သမျှ ဖြဲကားလျက် ခါးကို ကော့ပေးနေမိလေသည်။ ထိုအခါတွင် ဇော်ထွန်း၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးသည် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုး၀င်သွားလေသည်။
အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည် ကြီးမားသော လီးကြီး၏ဒဏ်ကို မခံနိုင်သောကြောင့် ပါးစပ်မှ ညည်းတွားလိုက်မိလေသည်။
“အား နာတယ် ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား”
“နည်းနည်းလေးပါ စိုးရယ် ။ ခဏတော့ အောင့်ခံနော် ။ နောက်ကျရင် မနာတော့ပါဘူး ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်”
ဇော်ထွန်းက ချော့မော့ပြောရင်း စိုးမိုးခိုင်၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လုံးကျစ်တင်းမာနေသော နို့လေးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ မချိမဆန့် ၀င်လာသော လီးကြီး၏ဒဏ်ကြောင့် နာကျင်မှုက တစ်မျိုး၊ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဇော်ထွန်းက နှိုးဆွမှုကြောင့် ခံစားနေရသော အရသာက တစ်မျိုးဖြင့် အကောင်းအဆိုး နှစ်မျိုးကို ခံစားနေရလေသည်။ နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေး နှစ်ခုမှာ နီရဲနေကာ ဇော်ထွန်း၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေလေသည်။
ဇော်ထွန်းသည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး တစ်ဖက်ကို ပွတ်ချေပေးရင်း ကျန်နို့သီးခေါင်းလေး တစ်ဖက်ကိုမူ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်။ ထို့အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်လျက်လိုက်၊ သွားဖြင့်ကိုက်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်ရာ စိုးမိုးခိုင်သည် အောက်ပိုင်းက နာကျင်မှုများကို မေ့လျော့လာပြီး ကာမစိတ်များ ပိုမိုထကြွလာလေတော့သည်။
“ကိုဇော်”
“ဘာလဲစိုး”
“နည်းနည်းသွင်းကြည့်ပါလားဟင်”
“အင်းလေ ။ ဒါဆို စိုးနာရင် နည်းနည်းအောင့်ခံနော်”
စိုးမိုးခိုင်က သွယ်လျသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဗိုက်သား၀င်း၀င်းလေးသို့ ကပ်သွားသည်အထိ ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါ ဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ဇော်ထွန်း၏ လီးကြီးသည် စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ တစ်၀က်ခန့် မြုပ်၀င်သွားလေသည်။
“အင့် အင့် အီး အ”
စိုးမိုးခိုင်သည် ပြင်းထန်သော နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း အံကိုကြိတ်လျက် တောင့်ခံနေလေသည်။ ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်က အံကိုကြိတ်လျက် လက်သီးကလေးဆုပ်ကာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ခါးလေးကို ဖက်ကာ ခပ်နာနာလေး ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။
ထိုအခါ ဖောက်ဟူသော ခပ်တိုးတိုး အသံတစ်ချက်နှင့်အတူ စိုးမိုးခိုင်၏ ညည်းညူသံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ ထိုအသံသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အပျိုမှေး ပေါက်သွားသောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသော အသံဖြစ်သည်ကို ဇော်ထွန်း သိလိုက်လေသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည်လည်း မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်သွားသောကြောင့် အော်လိုက်မိလေသည်။ ထို့နောက် ဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် နာကျင်လွန်းသော ဝေဒနာကြောင့် အံကိုကြိတ်ခံနေသော်လည်း ဇော်ထွန်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အတင်းတွန်းကန်ထားမိလေသည်။
“အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်”
ဇော်ထွန်းသည် သူ၏လီးကြီးကို စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးနောက်၊ ဆက်မလှုပ်ရှားသေးဘဲ နို့နှစ်လုံးကိုသာ ကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်း သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်ညစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို လျှာဖြင့် လျက်ပေးလိုက် သွားဖြင့် မနာအောင် ကိုက်ပေးလိုက်နှင့် လုပ်နေလေသည်။ ထို့အပြင် နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေး နှစ်ခုကိုပါ လျှာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်နှင့် ဆွပေးနေသောကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် နာကျင်မှုကို မေ့ပျောက်ကာ အရသာ တွေ့လာလေတော့သည်။
ထို့ကြောင့် အောက်ကနေ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားရင်း ခါးကို အပေါ်သို့ ကော့ထိုးနေလေသည်။ ထိုအခါ ဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို တစ်၀က်ခန့်အထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်၊ အဆုံးထိ ပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ပတ်လေးသည် ကြီးမားသော လီးတန်ကြီးကို ငုံထားရသောကြောင့် အစွမ်းကုန် ဖောင်းကြွနေလေသည်။ ထို့အပြင် စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ အဆုံးထိ တိုး၀င်လာသော လီးကြီးကြောင့် အောင့်သလိုလို နာသလိုလိုနှင့် ခံစားရလေသည်။
ဇော်ထွန်းကလည်း သူ၏လီးကြီးကို တစ်၀က်ခန့် ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိအောင် ပြန်ဖိသွင်းလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသောကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် လီးကြီး၀င်လာတိုင်း အောင့်သွားသောကြောင့် ခါးကလေး ကော့သွားလိုက် လီးကြီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ထဲတွင် ဟာတာတာနှင့် ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် ဇော်ထွန်း၏ ကျောပြင်ကြီးကို အားမလိုအားမရ သိုင်းဖက်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ အရည်ကြည်များလည်း ပိုမိုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့် လီးကြီး၀င်ထွက်တိုင်း စောက်ခေါင်းသံများပါ ပေါ်ထွက်နေလေသည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရသာ တွေ့လာသောကြောင့် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင် အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးရင်း ခါးကိုပါ မြောက်ကော့ထိုးပေးလေသည်။ ဇော်ထွန်းကလည်း အရှိန်ရလာသောကြောင့် သူ၏လီးကြီးကို စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ အားကုန် ဆောင့်သွင်းနေလေသည်။
“အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အ အ အား အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား”
စိုးမိုးခိုင်သည် ပြီးခါနီးလာသောကြောင့် အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာကာ ဇော်ထွန်း၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တအားဆွဲဖက်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်။ ထို့အပြင် ဖင်ကိုကော့မြောက်ကာ စကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက် ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့် လုပ်နေသောကြောင့် ဇော်ထွန်းသည်လည်း လိုးရင်းလိုးရင်း ကောင်းသည်ထက် ကောင်းလာသဖြင့် သူမ၏ မို့ဖောင်းသော နို့အုံဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။
စိုးမိုးခိုင်သည် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ တိုး၀င်နေသော ဇော်ထွန်း၏လီးကို တဆတ်ဆတ် ညစ်ပေးရင်း အရည်များ တရဟော စိုရွှဲကျလာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လျက် တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။ ဇော်ထွန်းသည်လည်း လိုးရင်းလိုးရင်း သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သုတ်ရည်များကို အားကုန်ပန်းထည့်ကာ ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။
ထို့နောက် ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို ထိုးသွင်းထားရင်း နှစ်ယောက်စလုံး အမောပြေသည်အထိ နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာသောအခါမှ ဇော်ထွန်းက စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှ သူ၏လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထသွားလေသည်။ ထို့နောက် ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင် ခပ်ညိုညို ဆေးရည်ကို လက်နှစ်လုံးခန့်စီ ထည့်ပြီး စိုးမိုးခိုင်ကို အသာပွေ့ထူလိုက်ရင်း ပေးလိုက်သည်။
“ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး”
“ကိုဇော်လည်း သောက်မှာပါ စိုးရယ်”
ဇော်ထွန်းက မော့သောက်ပြလိုက်သည်ကို ကြည့်ရင်း စိုးမိုးခိုင်လည်း သူမ၏ လက်တွင်းရှိ ဖန်ခွက်ထဲမှ ဆေးရည်ကို မော့သောက်လိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ပူရှိန်းသွားသလို အားပြည့်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်။ ထို့နောက် စိုးမိုးခိုင်က ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေရာမှ ကုတင်အောက်မှ ထဘီကို၀တ်ရန် ကောက်ယူလိုက်သည်။
ထိုအခါ ဇော်ထွန်းက စိုးမိုးခိုင်၏ အနားသို့ ကပ်သွားပြီး ထဘီကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်လျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ပါးကလေးကို အသာအယာ နမ်းလိုက်သည်။
“ထဘီ၀တ်ပါရစေဦး ကိုဇော်ရယ်”
“၀တ်တာပေါ့ စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာ ပေနေတာတွေကို သုတ်ပေးပါဦး”
“ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ”
စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်း ပျော့ခွေနေသော ဇော်ထွန်း၏ လီးကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။
“ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ”
“စိုးစောက်ဖုတ်မှာ ပေနေတာကိုလည်း ကိုဇော် သုတ်ပေးမယ်နော်”
ထို့နောက် ဇော်ထွန်းက သူမ၏ထဘီကိုယူကာ အတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်။ ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့် အချိန်ဆွဲ သုတ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် သောက်ခဲ့သော ဆေးရည်သည် တန်ဖိုးကြီးသော ကာမအားတိုးဆေး ဖြစ်လေသည်။
အတန်ကြာသောအခါ စိုးမိုးခိုင်သည် လူရောစိတ်ပါ လန်းဆန်းလာရုံသာမက တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးလာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း ယားကျိကျိနှင့် ခံချင်စိတ် ပေါ်လာပြန်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ဇော်ထွန်းက ထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကို ငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်။ သူမ၏ နို့အုံလေးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်း သာယာနေမိသည်။
ဇော်ထွန်း၏ ပေါင်ကြားသို့ ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးမှာ ပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် သူမကို နောက်တစ်ချီတော့ ထပ်လိုးမည်ဟု သိလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် မြန်မြန်လိုးလိုက်လျင် မိမိ၏ခံချင်စိတ် ပြေသွားမည်ကို သိသောကြောင့် စိုးမိုးခိုင်က မိန်းမဥာဏ်ဖြင့် စကားစလိုက်သည်။
“ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကို ဒီလောက်လိုးရရင် ကျေနပ်ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်”
“မပြန်ပါနဲ့ဦး စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီး ထောင်နေတာကို မတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်”
“စိုးကို မသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲ တစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ”
“ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့ သက်သက်သာသာဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်း မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်နော်”
ဇော်ထွန်းက စိုးမိုးခိုင်ကို ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီး သူက သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စိုးမိုးခိုင်ကို သူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်ခိုင်ပြီး သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏ခါးနောက်တွင် ဖြဲကားထားလိုက်သည်။ ပေါင်များ ဖြဲထားသောကြောင့် ပြဲအာနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်အ၀တွင် သူ၏လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပြီး သူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
ထို့အခါ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်အထက်ပိုင်းများကို နောက်သို့ လှန်လိုက်သောအခါ တင်ပါးများကို ရှေ့သို့ တိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး တေ့ထားသော လီးတန်ကြီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တိုး၀င်သွားလေသည်။ ထို့နောက် ရှေ့သို့ ရင်ချင်းအပ်အောင် ထိကပ်လိုက်သောအခါ စိုးမိုးခိုင်၏ ဖင်သားများသည် နောက်သို့ ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ လီးက အပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလေသည်။ ထို့နောက် အနောက်သို့ လှန်ချလိုက်သောအခါ ပြန်တိုး၀င်သွားလေသည်။
ဤသို့ဖြင့် ဇော်ထွန်းက အောက်မှ လှုပ်ကစားပေးနေရာ စိုးမိုးခိုင်သည် အပေါ်မှ အားမစိုက်ရဘဲ ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ ခံစားရပြီး မိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကြီး ၀င်ချည်ထွက်ချည် ဖြစ်နေသောကြောင့် အချက်ကျကျ ပွတ်တိုက်နေသော အရသာကိုလည်း အပြည့်အ၀ ခံစားနေရလေသည်။
ဇော်ထွန်းက သူမ၏စိတ်များ ပိုမိုထကြွလာစေရန် မကြာခဏ နို့ကိုစို့ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် တစ်ကိုယ်လုံး နမ်းလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေပြန်ရာ စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်း၏ကျောကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်း တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာလေတော့သည်။ ထိုပုံစံသည် ဇော်ထွန်းအတွက် အားမရသလို စိုးမိုးခိုင်အတွက်လည်း ကျေနပ်မှု အပြည့်အ၀ မရစေသောကြောင့် ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်ကို နောက်သို့ အသာလှန်ချလိုက်ပြီး ဆင်းထားသော ခြေထောက်များကို ဒူးထောက်အနေအထားသို့ ပြောင်းယူလိုက်သည်။
ထို့နောက် စိုးမိုးခိုင်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ ထမ်းတင်လိုက်ပြီး မှောက်ချလိုက်သောအခါ စိုးမိုးခိုင်၏ တင်ပါးများသည် မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်သည်လည်း ပိုမိုတင်းမာလာလေသည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် လီးတန်ကြီးက အပေါ်စီးမှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ၀င်ချည်ထွက်ချည် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့နေရသောကြောင့် ပိုပြီးစိတ်ကြွလာသလို၊ ဇော်ထွန်းသည်လည်း လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ ပြားကပ်သွားသော စောက်ဖုတ်နှင့်၊ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ ဖောင်းကြွတက်လာသော စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်း ပိုမိုစိတ်ထကြွ လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် ပါးစပ်မှပြောရင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“စိုး ။ ကိုဇော် အားရပါးရ လိုးတော့မယ်နော်”
“ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကို မသနားတော့ဘူးလား”
“စိုးနာလို့လားဟင်”
“နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့် တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင် အောင့်သွားတယ်”
“ခဏလေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော် မအောင့်တော့အောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေး ကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်”
“စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်”
ထို့နောက် ဇော်ထွန်းက စကားမပြောတော့ဘဲ အားကုန် ဆက်လိုးလေတော့သည်။ စိုးမိုးခိုင်သည်လည်း အောင့်တာပျောက်သွားပြီး အရသာ တွေ့လာလေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ဇော်ထွန်းက ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် ပင့်မြောက်ပေးနေမိလေသည်။
“အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်”
“ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်”
“အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း”
ဇော်ထွန်းသည်လည်း အသက်ရှူသံ ပြင်းလာသလို ဆောင့်ချက်များကလည်း ပိုပြင်းထန်လာလေသည်။ ထို့အတူ အထုတ်အသွင်းလည်း ပိုမြန်ဆန်လာသလို စိုးမိုးခိုင်၏ အကော့အပင့် အလှုပ်အရမ်းကလည်း ပိုမြန်လာလေသည်။
တစ်ခဏအကြာတွင်တော့ နှစ်ဦးစလုံး တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ခါရင်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကြပ်စွာဖက်ကာ ပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။ ထို့နောက် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖတ်လျက်သား ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊။
ပြီးပါပြီ။
